امام حسین(علیه السّلام) اُمت اسلام را «سفیرورسول» خود می داند ونه «وصی» تا پیام کربلا را به جهانیان برساند بر اساس قرآن شهیدان زنده هستند وپیام آنها درهر زمان و عهدی حیات بخش   می باشد بنابراین رسالت جامعه اسلامی در ساحت نهضت حسینی است نه وصایات آن حضرت.

ویژگیهای رسول دین است که، با شرح صدر و قدرت بیان حق را برای دیگران خوب تحلیل کند زیرا مردم بیشتر از آنچه که با کتاب علمی مأنوس باشند با سخن گوینده آشنا هستند بنابر این رسول باید درمنطقه رسالت سخن فرستنده را بگوید نه سخن خود را،باید رابطةخود را با فرستنده ،«حدوثاً وبقائاً» حفظ کند نه اینکه حدوثاً از او مأموریت گیرد ،ولی بقائاً از نزد خود سخن براند اگر جامعه ما عناصر محوری سه گانه ، مرسل یا فرستنده، سخن فرستنده در حدوث ، سخن فرستنده دربقاء، را درک کند آنگاه رسول حسین بن علی(علیه السّلام) و کربلامی شود و آنگاه می تواند به خودش اجازه دهد که بگوید :«کلّ أرض کربلا و کلّ یوم عاشورا». « برداشتی از کتاب ” کوثر کربلا ” نویسنده استاد ارجمند آیت الله جوادی آملی » 

موضوعات: مناسبت ها
[یکشنبه 1396-07-02] [ 02:20:00 ب.ظ ]