اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّک الَّذِی خَلَقَ
بخوان به نام پروردگارت که آفرید.

عطر شفابخش بهار در فضا می‌پیچید
و امید زندگی در جان موجودات جهان
می‌جوشید …

آن شب در آسمان نیلگون مکّه، دمادم
ستاره می شکفت …
آن شب نبض کائنات از انتظاری مقدّس،
می‌تپید …
آن شب از بلور ماه لبخند مهر می‌تراوید.
و روح خسته و فرسوده عالم، انتظار
پیشوایی را می کشید …

سوز شب سخن از ترسیم سیمای آفتاب
داشت و صورتگرش، کردگار هستی …

آن شب، باغبان آفرینش، بهترین گل هستی
را برگزید تا دنیا را سرمست عطر جانبخش
آن سازد …

دیگر زمانش فرا رسیده بود …

جبرئیل گل واژه های وحی را منتشر کرد
و محمد (ص) در آن شب ؛؛؛
به یک غمزه‌ مسأله آموز، صد مدرس شد …

ای آب حیات،یا محمد
کشتی نجات،یا محمد
مهربان ترین،بنده ی حق
اصل برکات،یا محمد ص
از من به شما،تا قیامت
هر دم صلوات،یا محمد

اللهم صل علی محمد وآل محمد و عجل فرجهم